kapucijners

Kapucijners.

Nog even beste lezers en dan staan we weer voor een jaarwisseling. Naar gelang je leeftijd vordert, worden jaarwisselingen steeds indringender en meer confronterend. De tijd gaat steeds sneller, of je het nu leuk vindt of niet! Hoe dan ook, met gemengde gevoelens denken mijn huisgenoot en ik nog vaak terug aan dé jaarwisseling. Juist! De jaarwisseling 1999-2000!
Zo´n beetje het laatste kwartaal van 1999 werden we door diverse media bestookt met allerlei rampspoed en waarschuwingen over wat er zoal niet zou kunnen gebeuren als onze digitale en geautomatiseerde systemen de datum 01-01-2000 niet zouden herkennen. Energiebedrijven zouden uitvallen en stil komen te liggen, vliegtuigen zouden uit de lucht kunnen vallen, waterleidingbedrijven zouden niet meer functioneren, blindedarmoperaties bijvoorbeeld zouden niet meer kunnen worden uitgevoerd en ook financiële instellingen zouden helemaal vast lopen en op hun gat komen te liggen!
Toen ook nog onze toenmalige Minister President Wim Kok publiekelijk verklaarde dat hij op geen enkele wijze kon voorspellen wat er precies zou kunnen gebeuren was dat voor ons samen de welbekende spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen! We besloten een persoonlijk rampenplan op te stellen en maatregelen te nemen om na de bewuste datum toch verder te kunnen met ons leven.
In de weken voorafgaand aan de verwachte catastrofe heb ik toen de ene helft van onze garage helemaal volgestouwd met openhaardhout om de houtkachel minstens een jaar lang met brandstof te voeden. Mijn vrouw en ik hebben vervolgens diverse supermarkten bestormd met een run op alles wat maar aan houdbare levensmiddelen te verkrijgen was. Diverse merken water ( met en zonder bubbels ) in flessen, ongeveer 20 kratten houdbare frisdrank, allerlei soorten vruchten, groenten en bonen in blik, 15 zakken met aardappelen, 25 dozen met zakjes wonderstampot, enz. De tweede helft van de garage stond nu ook tot aan het plafond toe opgetast met levensmiddelen. Zo konden we minstens een jaar blijven leven! Toen onze niet meer thuiswonende dochters toevallig langs kwamen en dit alles aanschouwden, werden mijn levenspartner en ik met tegelijkertijd beangstigende en meewarige blikken bekeken.
`Kom rustig langs na één januari als jullie in nood verkeren, we hebben genoeg!` zei mijn vrouw bemoederend.
Hoofdschuddend en met angstogen achteromkijkend zijn ze beide gevlucht.
`Wij lachen het laatst!` riep ik naar mijn partner. `Ze komen vanzelf als ze honger krijgen!`

Op de bewuste dag, 31 december, zaten we ( ik had de wekker om vijf uur gezet) om zes uur ´s ochtends in onze tegen spattende olie en andere kwaadaardige vloeistoffen bestendige pakken, met alle persoonlijke beschermingsmiddelen voorhanden, naar de televisie te kijken want de catastrofe zou in Nieuw Zeeland beginnen.
`Moeten we onze gasmaskers al opzetten?` vroeg mijn vrouw.
`Nog niet,` antwoordde ik, `Nieuw Zeeland is een heel eind weg.`
In Nieuw Zeeland gebeurde echter niks. Om acht uur in Australië dan? Nada! Langzaam kroop de tijdlijn over Siberië en China. Helemaal nakkes! Niks geen rampen of neerstortende vliegtuigen en exploderende kerncentrales! Vertwijfeld zaten mijn vrouw en ik aan het begin van de avond te wachten of er in de verste randen van Oost-Europa nog iets zou kunnen gebeuren. Nee dus!
Toen echter het uur U bij ons ook gekomen was en er geen ontploffingen en explosies waargenomen werden en onze computer rustig en weloverwogen op de nieuwe datum sprong, zetten we teleurgesteld onze gasmaskers af en verlosten we ons van de beschermende pakken, veiligheidslaarzen en gehoorbeschermers. De ontgoocheling was groot.
`Wat moeten we nu met al dat voedsel?` vroeg mijn vrouw zorgelijk.
`Daar eten we ons langzaam doorheen en we kunnen de kinderen ook wel een beetje supporteren, dan raken we het wel weer kwijt,` zei ik aarzelend.

Afgelopen dinsdag hebben we het laatste blik kapucijners opgegeten, ze smaakten nog prima. Verbazend hoe lang dergelijk verpakt voedsel bewaard kan worden voor als de nood aan de……….……

Ik wens u vanaf deze plaats hele fijne dagen toe en een gezond 2011 zonder blikvoer!