Hangmat
Harrie is niet meer. Vanochtend lag hij naast de toiletpot in de badkamer, een beetje op zijn zij en de pootjes nagenoeg gestrekt. Zo op het eerste gezicht zag het er uit of hij rustig was heengegaan. Het geheel zag er vredig uit, alleen van het plafond naar de betegelde vloer moest toch wel een klap hebben gegeven. Met de punt van een papieren zakdoekje probeerde ik geschrokken of er nog leven in Harrie zat maar moest helaas het ergste constateren. Harrie had de gehele winter in onze badkamer gebivakkeerd. Op een mooie late dag in de herfst was hij heel stiekem door een open tuindeur naar binnen geslopen en was duidelijk van plan om te overwinteren in onze badkamer. Spinnen doen dat wel vaker!
Als een zichzelf respecterende spin had hij binnen een paar dagen in iedere hoek van het plafond een web gefabriceerd, een soort van hangmatten waar hij wisselend verbleef. Hij had geen voorkeur voor een bepaalde hoek. Na verloop van tijd begon ik, nadat ik ’s ochtends de wekker een klap had gegeven, weddenschappen met mezelf af te sluiten in welke hoek Harrie de nacht had doorgebracht en haastte me dan naar de badkamer. Ik had het altijd mis en Harrie zat dan sluw in de verkeerde hoek te grijnzen, althans dat verbeeldde ik mezelf.
“Noem jij dat vieze beest Harrie?” vroeg mijn huisgenoot toen ik haar van de weddenschappen vertelde.
“Honden en paarden geef je ook namen en spinnen zijn geen vieze beesten!” pareerde ik verontwaardigd.
Mijn levenspartner keek mij aan met haar welbekende GGD-blik (zal-ik-em-laten-opnemen-of-wacht-ik-nog-even) en zei, “ik pak de stofzuiger!”
“Waag het niet!” riep ik. “Spinnen zuig je niet op!”
“Dan doe ik het wel als je naar je werk bent,” zei ze gemeen.
Harrie raakte niet erg onder de indruk van onze echtelijke twisten en bleef van de ene hoek naar de andere verhuizen en stond als het ware een beetje hautain boven onze ruzies.
Waar Harrie wel duidelijk de schurft aan had was Ajax Badreiniger!
Als ik na het douchen de wanden en de tegels van de douchecabine bespoot, kroop Harrie verontwaardigd met een bloedgang, scheldend, hoestend en proestend naar het luchtrooster en bleef daar chagrijnig wachten tot de dampen opgetrokken waren. Ik voelde dan ook zijn gemene blikken in mijn rug als ik me stond te scheren.
Harrie is de gehele winter, tot grote ergernis van mijn vrouw, in de badkamer gebleven en ik raakte toch wel op een bijzonder manier gehecht aan zijn gezelschap. Tot vanmorgen dus.
Hoe neem je op passende wijze afscheid van een spin? Ik heb Harrie voorzichtig opgenomen en hem in het papieren zakdoekje gewikkeld en daarna met respect door het toilet gespoeld.
Nog geruime tijd heb ik verdrietig naar de waterspiegel in de toiletpot staan staren.
Het is stil en leeg in onze badkamer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten